چند تن از استادان قدیمی و پیشرو اروپایی سال های بیست که در دوران نازی ها به آمریکا پناهنده شده بو دند،باعث پدید آمدن فیلم غیر تجاری و تجریدی،مطلق و سو رئالیستی و شعر سینمایی شدند،
اغلب تحت تاثیر کوکتو ،من ری، بونوئل و ... قرار داشتند.
برخی از آنها به کمک روانشناسی سورئالیسم به تحقیق درباره ریشه های عمیق " من" درون خو د بودند.
این تا ثیرات در مورد مایا درن شاگرد کوکتو بیشتر درزمینه حرکات طراحی شده بوده است .
و در این حرکات،پس زمینه ها به طور یکنواخت مانند رویا در تغییر است،از پلان آغازین فیلم های کوتاه درن همه چیز در توهم و به شکلی نا مشخص پیش می رود و ما را در سراسر فیلم به کنجکاوی شدیدی برای پیدا کردن یک پیوند مشترک در روایت سورئالیسمی فیلم وا می دارد
شايد بتوان سينماي تجربي ، آوانگارد و زيرزميني را در يک مجموعه قرار داد به لحاظ نوع تفکر فيلمسازان اين گونه سينما: « سينماي تجربي در عصر ديجيتال »
، متاسفانه نامي از مايا درن فيلمساز آوانگارد آمريکايي که از بنيانگذاران اين جنبش بوده در منابع سینمایی برده نشده است .
مايا درن، يکي از بنيانگذاران و برجسته ترين چهره هاي جنبش آوانگار سينماي آمريکا بود که در 1917 در شهر کيف (پايتخت جمهوري اوکراين) متولد شد.
پدرش روانپزشک بود. در 1922 خانواده اش به آمريکا مهاجرت کردند و در نيويورک مستقر شدند. مايا در 1938 توانست مدرک دکترا در رشته هنر و ادبيات از کالج اسميت کسب کند.
در زمان تحصيل با وجود علاقه زيادي که به سينما و عکاسي داشت،.
در آمريکاي دهه 40، سينما بيش از ساير هنرها به حمايت هاي دولتي نياز داشت و درن براي تثبيت قابليت هاي جنبش سينماي مستقل آمريکا که تازه شروع شده بود، سخت کار مي کرد.
در دانشگاه ها و برنامه هاي تلويزيوني در اين رابطه صحبت مي کرد و توانست نخستين موسسه سينماي خلاق ، که سودي در بر نداشت تاسيس کند. تلاش هاي مداوم درن ، سرانجام منجر به تاسيس نخستين تعاوني فيلمسازان در نيويورک شد.
درن بيشتر به هنر رقص (رقص مدرن) پرداخت و زماني که به عنوان دستيار تبليغات، عکاس و منشي گروه رقص « کاترين دونهام » با تور برنامه هاي آنها همکاري مي کرد با الکساندر حميد( فيلمساز مهاجر چک ) آشنا شد. و بعدها با او ازدواج کرد.
با وجود اينکه درن تنها 7 فيلم ساخته است ، به عنوان اولين فيلمسازي که هنر رقص را مورد توجه قرار داده مطرح است.
استن براکيج، که خود يکي از بزرگ ترين فيلمسازان آوانگارد آمريکا محسوب مي شود و ازشاگردان مايا درن بوده درباره کارهاي درن مي گويد:
« همانطور که مردم را به فکر فرو مي بري، احساسات آنها را نيز برانگيز و جرئت گفتن تمام حرف هايت را با احساست داشته باش. »
مايا درن ، اولين فيلمش « سايه هاي بعدازظهر » (2) را با کمک الکساندر حميد و با يک دوربين دستي Bolex و سرمايه شخصي اش طي دو هفته در 1943 ساخت. اين فيلم ترکيبي از عناصر سوررئاليستي است که با لحن قاطع زنانه راجع به وجدان و باطن آنسان ها صحبت مي کند. درن در اين فيلم به شدت تحت تاثير سگ آندلسي بونوئل بوده است.
در فيلم هاي بعدي اش ، زمان و مکان هاي عجيب، فرم خاص، حقه هاي سينمايي و جادوي رقص را دنبال کرد. در سال 1946 او نخستين فيلمسازي بود که جايزه گوگنهايم را به خاطر خلاقيت در ايجاد تصاوير متحرک ، دريافت کرد. در همان سال رساله معروف خود تحت عنوان: « درهم ريختگي ايده آل در هنر، فرم و فيلم » را نيز منشر کرد.
درن در سال 1961، يعني زماني که تنها 44 سال سن داشت و فقط 7 فيلم ساخته بود ، به طور ناگهاني بر اساس سکته مغزي در گذشت.
فيلم شناسي مايا درن:
1.گهواره جادوگر( 1943)/
2.سايه هاي بعد از ظهر ( 1943 )
3.زمين ( 1944 )
4.پژوهشي در رقص دوربين ( 1945 ) / 13 دقيقه / سياه و سفيد / صامت
